စစ္... စစ္ .... စစ္ ..

ကၽြန္ေတာ္ဟာ စစ္ကိုလံုး၀မလိုလားပါဘူး။ စစ္သာတိုက္ခဲ့ၾကမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးေတြဟာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရးေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေပၚႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရးက တိုက္႐ိုက္အခ်ိဳးက်ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စစ္ဆိုတာ တိုက္ၿပီးရင္ၿပီးသြားၾကတာပဲ။ အဲ့ဒီစစ္ပြဲ စတင္ခ်ိန္ကေနၿပီး ၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္အထိ တိုင္းျပည္ရဲ့စီးပြားေရး၊ ျပည္သူလူထုေတြရဲ့ စီးပြားေရးဟာ ရပ္စဲထားရပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလကေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တိုက္ပြဲေတြေပၚမွာတူတည္တာေပါ့။ တိုက္ပြဲ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္ရင္ ၾကာျမင့္သေလာက္ စီးပြားေရးေတြ ရပ္ဆဲထားရပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြအတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးက အခက္အခဲရိွတယ္ဆိုရင္ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံသာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ မလြယ္ကူလွဘူး။ ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထူ႔ရဲ့ လူမႈေရး အခက္အခဲေေတြလည္း အမ်ားႀကီးေပၚေပါက္လာႏိုင္တယ္။ စစ္တိုက္ခိုက္တဲ့ အုပ္စုေတြဟာ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ကိုယ္တိုက္ခိုက္ၾကတာမွန္ေပမယ့္ ျပည္သူလူထုေတြ ကေကာဘာေတြကို ယံုၾကည္ရမွာလဲ။ တစ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔ကို ယံုၾကည္တယ္ေကာ ထားလိုက္ပါ။ အလုိလိုေနရင္း ေနထိုင္စားေသာက္မႈက အဆင္ေျပမလာႏိုင္ဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္ ရွာေဖြစားေသာက္ရမယ္။ ကိုယ္၀မ္းတစ္ထြာကို ကိုယ္ျဖည့္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အခက္အခဲ အတားအစည္းေတြကိုလည္း ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမွာပဲ။ ဘယ္သူကမွ အစာအငတ္ခံၿပီး ေသမယ့္သူတစ္ေယာက္မွ မရိွဘူး။ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္ရပ္တည္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကမွာပဲ။ အဲ့ဒီလိုျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ဆင္ရဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ျပႆနာက စေတာ့တာပဲ။ ခ်မ္းသာတဲ့ လူေတြဟာ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အထူးသျဖင့္ စားနပ္ရိကၡာအတြက္ ျဖည့္တင္းထားႏိုင္လိမ့္မယ္။ အဆင္သင့္ျပဳလုပ္ထားႏိုင္မယ္ဆိုေပမယ့္ ဆင္းရဲတဲ့လူေတြ သာမန္လူတန္းစားေတြအတြက္ေတာ့ ႐ုန္းကန္ရလိမ့္မယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံ ဆိုကတည္းက သာမန္လူတန္းစားေတြဟာ စစ္ေအးကာလ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကာလမွာ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႀကိဳးစားပမ္းစားလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရရင္ စစ္သာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုပါက မေတြး၀ံ့စရာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ ရရာအခြင့္အေရးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကိုယ္ရပ္တည္ေရးအတြက္ ကိုယ္လုပ္ၾကမွာပဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လူအမ်ားစုရဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ပိုၿပီးခက္ထန္လာဖို႔မ်ားတယ္။ အခုေတာင္လူေတြဟာ စာနာစိတ္ေတြမထားႏိုင္ၾကတာ .. အဲ့ဒီအေျခအေနတာေရာက္ခဲ့ရင္ မသမာမႈေတြ၊ အမႈအခင္းေတြ၊ ခိုးမႈ၊ ဓားျပတိုက္မႈေတြဟာ မိႈလိုေပါလာမွာအေသအခ်ာပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း စစ္ကိုအခြင့္အေရးယူၿပီးေတာ့ ဥပေဒနဲ႔ မလြတ္ကင္းတဲ့ကိစၥေတြကို က်ဴးလြန္လာမယ္။ အဲ့ဒါေတြကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံရဲ့စီးပြားေရးေပၚမူတည္ၿပီး အခ်ိန္ေတြၾကျမင့္သြားႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စစ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ျဖစ္ခ်င္ၾကတာမဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းအရာကို ကိုးကားၿပီးေျပာပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းေတြမွာ ပထမကမာၻစစ္၊ ဒုတိယကမာၻစစ္အေၾကာင္းေတြ သင္ယူခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းကဆိုရင္ တတိယကမာၻစစ္ဟာ ..သို႔ေလာ... သို႔ေလာနဲ႔ ေရာက္လာေတာ့မလိုလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ရာစုတစ္ခုကိုသာကူးသြားတယ္။ တတိယကမာၻစစ္ဟာ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ... လူေတြဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေမတၱာတရားေတြ ႀကီးမားလာလို႔လား??? မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး.. လူ႔သဘာ၀က အဲ့ဒီေလာက္ထိႀကီးေတာ့ အေျပာင္းအလဲမျမန္။ ဒါျဖင့္ရင္ စစ္ႀကီးေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကား ျပင္ဆင္ေနတဲ့ကာလ၊ စားနပ္ရိကၡာ လက္နက္ရိကၡာအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ကာလမို႔လား??? ဒါလည္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲ .. ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ စစ္မျဖစ္တဲ့ကာလလို႔ ေခၚလိုက္ရင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ၾကားကာလကိုလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကာလလို႔ေျပာလို႔ရမွာေပါ့။ တကယ္တမ္း ျပန္စမ္းစစ္ၾကည့္ရင္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုက္တဲ့ စစ္ပြဲေတြဟာ Total War မဟုတ္ဘဲ .. Limit War ေတြဆိုတာ သိပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္အႏိုင္ရဖို႔အတြက္ ႏွဴးကလီးယားလက္နက္ေတြ တည္ေဆာက္။ တိုက္ပစ္ဒံုးက်ည္ေတြကို တီထြင္ .. တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ တစ္ႏိုင္ငံအသင့္ခ်ိန္ထားၿပီး .... လိုအပ္ရင္ ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္႐ံုနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခု ခၽြတ္ေခ်ာ္လႊဲမွားသြားလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တတိယ ကမာၻစစ္ဟာ ျဖစ္ပြားသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ျဖစ္မလာေသးပါဘူး။ အဲ့ဒါဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လူေတြဟာ စစ္တိုက္ရင္ ကိုယ္ေရာ သူေရာေသမယ္ဆိုတဲ့ (MAD) Mutul Assured Destruction ဆိုတာကို ယံုၾကည္ၾကလို႔ပါပဲ။ ဒါဟာ အဓိကအခ်က္ပါ။ ကမာၻစစ္နဲ႔ခ်ီၿပီးေျပာလိုက္တာပါ။ အဲ့ဒီေလာက္ထိ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မေတာ္ပါဘူး။ စိတ္ထဲရိွတာေလးေတြကို သြန္ေမွာက္ျပလိုက္တာပါ။ တတိယကမာၻစစ္ျဖစ္မလာဘူးဆိုေပမယ့္ .. ျပည္တြင္း Cold War ေတြဟာ တည္ရိွေနဆဲပါပဲ။ ရာစုႏွစ္ေတြေျပာင္းလဲလာေပမယ့္ လူေတြရဲ့ သေဘာသဘာ၀ကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္ဘူးလို ကၽြန္တာ္ထင္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိန္ကာလေတြ လူ႔သမိုင္းေတြရွည္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် လူေတြမွာ သင္ခန္းစာေတြ၊ အသိဥာဏ္ဗဟုတ္သုတေတြ ၾကြယ္၀လာၾကတယ္၊ ျပႆနာအေျဖရွာသည့္ နမ္းစနစ္ေတြလည္း ပိုမိုတိုးတက္လာသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည့္တယ္။ အဲ့ဒီ တိုးတက္လာတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ သူေရာကိုယ္ပါေသမယ့္ စစ္ပြဲမ်ိဳး .. ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ လူမႈေရး စီးပြားေရးကို ထိခိုက္မယ့္ စစ္ပြဲမ်ိဳးကို မတိုက္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းမႈနည္းစနစ္ေတြ၊ အစီအမံေတြလည္း ပါလာလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ .....................
Reference : Phay Myint : Investment in your Brain. ­­