Happy Blog Day ....

ခ်စ္ခင္ေလးစားရပါေသာ Blogger အေပါင္းတို႔ Happy Blog Day ပါ ......

ျမန္မာဘေလာ့ေလာက ေရရွည္တည္တံ့ ခိုင္ၿမဲပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ .....

Rest of your post

Read More...

Collapse...

သူေတာင္မေနႏိုင္ဘူး

ဟိုးလြန္ေလၿပီးေသာအခါက အၿမဲတမ္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သူဟာအရမ္းကို ရီရတယ္။ သူမ်က္ႏွာကိုျမင္ရင္ေတာင္ လူေတြဟာ ရီခ်င္လာတယ္။ အဲ့ဒီေလာက္ကို ဟာသအစြမ္းရိွတာ။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ကားခေတြ တက္ၿပီးကတည္းက သူ႔မ်က္ႏွာလည္း ဒီလိုျဖစ္ေနတယ္ .... ၾကည့္ၾကပါဦး

Read More...

Collapse...

လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ားအား ေလးစားပါသည္

လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ားအား ေလးစားပါသည္။

Read More...

Collapse...

ရန္ကုန္က လိုင္းကားခေတြ ဒီလိုသတ္မွတ္လိုက္ၿပီ

အားလံုးသိထားၾကၿပီထင္တယ္ ... ၁၅.၈.၀၇ တုန္းက CNG ေစ်းတက္တာကို ကၽြန္ေတာ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ပိုစ့္မွာ ေျပာျပၿပီးသားပါ .. အခုေတာ့ လိုင္းကားေတြဟာ ယဥ္စီးခေတြကို သတ္မွတ္လိုက္ပါၿပီ။ ကားေပၚတက္ရင္ စပယ္ယာေတြက “အားလံုးပဲေနာ္ .... ေျပာရတာေမာတယ္ .. ေစ်းႏႈန္းစာရြက္ေလးေတြ ကပ္ထားတယ္ ... ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ”လို႔ေအာင္ပါေလေရာ။ သတ္မွတ္ပံုက အရင္ ၄၀/၆၀/၈၀/၁၀၀ ခရီးစဥ္ကို အခု ၁၀၀/၁၅၀/၂၀၀ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ပါရမီကားေတြဟာ အနီးအနားကို ၅၀က်ပ္ပဲ ယူေနတုန္းပါပဲ။ သူလည္း ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မလဲ မသိေသးဘူး။ ေရႊဧည့္သည္ သီးသန္႔ယဥ္ကလည္း ၁၅ ရက္ေန႔နဲ႔ ၁၆ ရက္ေတြမွာ လူေတြကို မတ္တပ္ပါတင္ခဲ့တယ္ .. ကားခေတာ့မတက္ဘူး။ ခုေတာ့ ေရႊဧည့္သည္လည္း ပံုေသ ယဥ္စီးခ ၃၀၀ က်ပ္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေအာက္ဆိုဒ္ကားေတြကေတာ့ ၂၀၀ ေတာင္းပါတယ္။ ညမိုးခ်ဳပ္ရင္ တစ္ေယာက္ကို ၅၀၀ က်ပ္အထိ ေတာင္းၾကပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါတယ္။

Read More...

Collapse...

ရန္ကုန္မွာ ဒီလို ဒီလို

တေန႔ညက ေခါင္းေတြကိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ပူေတြက်ေနလို႔ မေန႔က ႐ံုးခြင့္ယူၿပီး မ်က္စိဆရာ၀န္သြားျပရတယ္။ မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ အိမ္ကေနထြက္ၿပီး ေရႊဘံုသာလမ္းကိုသြားဖို႔ ကားဂိတ္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုအေတာ္ပဲ ကားသိပ္မက်ပ္ေတာ့ဘူး။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ကားေစာင့္လိုက္ရတယ္။ ခါတိုင္းဆို ကားေပါမွေပါ။ ဒီေန႔ ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္။ ကားေတြ Gas မရျပန္ဘူးထင္တယ္ လို႔ေတြးမိတယ္။ ဒါက ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထတစ္ခုမို႔ လူတိုင္းသိေနတယ္ေလ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကားေတြကို Gas ဆိုင္က ထည့္မေပးႏိုင္လို႔ ကားေတြမထြက္ရဘူး ညလံုးေပါက္ တန္းစီၿပီး ေစာင့္ရတယ္။ အဲ့ဒီလိုေန႔ေတြ မွာဆိုရင္ ကားေတြရွားတယ္။ Gas ရိွတဲ့ကားေတြေလာက္ပဲ ထြက္တယ္။ ဒီေန႔လည္း ဒီလိုပဲထင္တယ္လို႔ ..... ေတြးမိတယ္။ ေတြးေနရင္း ကားေရာက္လာၿပီ .. “ဆူးေလ .. ဆူးေလ ... လာလာေခ်ာင္တယ္ ... ကားေတြမထြက္ဘူးေနာ္ ... ကားရွားတယ္ .. မေစာင့္နဲ႔ .. ေစာင့္ရင္းနဲ႔မွတ္တိုုင္နဲ႔ ညႇားသြားဦးမယ္” .. စပယ္ရာေတြက အဲ့လို ..ေပါက္ကရေတြ ... ငါထင္တာ မွန္ေနၿပီလို႔မွတ္လိုက္တယ္။ ကားေတြ မထြက္ဘူးတဲ့ ..... ကားေပၚေရာက္္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ၿမိဳ႕ထဲဆိုေတာ့ ၁၀၀ ေပါ့။ ၂၀၀ တန္ေပးလိုက္တယ္ .... “အကို ဘယ္လဲ ... ” “ေအး ... လမ္း ၃၀ ကို” .... “အကို .... တစ္ေယာက္ ၂၀၀ ေနာ္”တဲ့ ... ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္။ “ေအာက္ဆိုဒ္ကားလား၊ လိုင္းကားမဟုတ္ဘူးလား” လို႔ေမးေတာ့ အကိုမသိဘူးထင္တယ္ ... ညက CNG ထည့္ရတဲ့ ေစ်းတက္လို႔ ကားခေတြလည္း ႏွစ္ဆ တက္ကုန္ၿပီ” .. “အမ္ .. ဟုတ္လား .... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တက္သြာလို႔လဲ .. ”လို႔ေမးေတာ့ “၅ ဆ .. အကို .. ၅ ဆ ... အရင္က အိုး ၁၀လံုး ၅၀၀၀ ေပးရတယ္ ... အခု ၃၀၀၀၀ ေပးရတယ္ ... စဥ္းစားတာၾကည့္ေပေတာ့ဗ်ာ” “ဒါတင္မဟုတ္ဘူးအကို ဓါတ္ဆီဆိုရင္ အရင္ဆိုင္ထည့္ေစ်း ၁၂၀၀ ... အခု ၃၀၀၀ ျဖစ္သြားၿပီ၊ ညစ္တယ္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာ ခရီးသည္ေတြပါ ဒုကၡေရာက္ကုန္တာေပါ့” “အဲ့ဒါေၾကာင့္ မေန႔ညက ဒုကၡေတြေရာက္လိုက္ၾကတာ ေျပာမေနနဲ႔ တန္းစီထားတဲ့တခ်ိဳ႕ကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြဆို အံုနာအိမ္ကို ျပန္ေမာင္းသြားၾကတယ္။ CNG မထည့္္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ဒီေန႔ ကားရွားေနတာေပါ့။ ယာဥ္ႀကီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မထြက္ၾကဘူး၊ အိမ္မွာ ဒီအတိုင္းထိုးထားၿပီး အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကားေတာင္ လက္က်န္ေလးရိွေနလို႔ ထြက္ျဖစ္တာ”လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္း မေက်နပ္တဲ့အရိပ္အေရာင္ေတြ သန္းေနတယ္တာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္သူလူထုေတြဟာ အဲ့ဒီအရိပ္ႀကီးစိုးမိုးေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ထမင္းတနပ္စားရဖို႔အေရး ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ဘ၀မွာ ဒီလိုပဲ ေအာင့္အီးၿပီး အစိုးမိုးခံေနၾကတယ္။ .... ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ ္သြားတယ္ .. ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ ..... ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေပါမ်ားလွတဲ့ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕ေတြ ေစ်းတက္ကုန္ၿပီတဲ့ ... ျဖစ္ႏိုင္သလား .. ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ .. ဘာလို႔မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ ... CNG ေတြကို အစိုးရက ႏိုင္ငံျခားကို ေရာင္းစားေနေတာ့ ျပည္သူေတြ ငတ္ၿပီေပါ့။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ .... ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သဘာ၀ ေရေျမဓါတ္ခံေကာင္းေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရး/ေရလုပ္ငန္းေတြ ေအာင္ျမင္ထြန္းကားတာ လူတိုင္း အသိပါပဲ အခုဆိုရင္ ... ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ ပုဇြန္ေတြ၊ ငါးေတြ၊ စပါးေတြ၊ သာမက .. ၾကက္သြန္နီကိုေတာင္ ႏိုင္ငံျခားကို တင္ပို႔ၿပီးေရာင္းေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ဘယ္မွာလဲ ျပည္သူေတြစားဖို႔။ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကလည္း ႏိုင္ငံျခားပဲပို႔ေတာ့မွာေပါ့ ျပည္တြင္းမွာ ဘယ္ေရာင္းေတာ့မွာလဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြ ငတ္ၿပီေပါ့။ အဲ့ဒီလို အငတ္ခံလို႔ အက်ိဴးေက်းဇူးခံစားရရင္ မေျပာလိုပါဘူး။ အခုဟာက ဘာမွကိုျဖစ္မလာတာ။ အခုခ်ိန္ အိမ္ရွင္မေတြ “ေစ်းသြားရင္ ႐ွဴေဆးေတြယူသြား၊ ႏွလံုးေရာဂါသည္ေတြကို ေစ်းမသြားခိုင္းပါနဲ႔” ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္ေတြကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြမွာ အသိေပးသင့္ေနၿပီ။ ေစ်းထဲသြားရင္ ဘုရားတေနရတယ္။ ေအးေပါ့ေလ .... လိေမၼာ္ၿခံပိုင္ရွင္က လိေမၼာ္သီးအေကာင္း မစားရဘူးဆိုတဲ့ စကားလို႔ျဖစ္ေနၿပီ။ ဘယ္စားရမလဲ .. အကုန္ေရာင္းစားတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သူမ်ားထက္မႏွိမ့္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္ေျဖသိမ့္မိတယ္ဗ်ာ ... ငယ္ငယ္တုန္းက အဖိုးေျပာလို႔ ၾကားဖူးတဲ့ ဟာသ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ပါ .. ပံုျပင္ေလးက ဒီလို ..
“ဟိုး ... လြန္ေလၿပီးေသာအခါက .. ရြာတစ္ရြာမွာ သူေဠးသား ေမာင္သာဆိုတာရိွသတဲ့။ သူဟာ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ကို အစစအရာရာ သူမ်ားထက္သာခ်င္တာ။ သူနဲ႔အနီးအနားက ရြာသူေဌးသားေတြ ကိုလည္း လိုက္ၿပိဳင္၊ ရြာက လူေတြကိုလည္းလိုက္ၿပိဳင္ .. ၿပိဳင္စရာမရိွရင္ေတာင္မွ ငါအိမ့္က သူမ်ားအိမ္ေတြထက္ ျမင့္တယ္လို႔ ၊ ငါ့အိမ္ကေခြးက အၿမီးပိုေျဖာင့္တယ္လို႔ ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့လူမ်ိဳး။ တစ္ေန႔ေတာ့ .... သူတို႔ရြာမွာ ၀မ္းေရာဂါကပ္ဆိုက္ပါေလေရာ .. တစ္ရြာလံုး ၀မ္းေလွ်ာတာ ...။ သမားေတာ္က အဲ့ဒီရြာမွာ တစ္ေယာက္တည္းရိွတာ။ အဲ့ဒီေတာ့သမားေတာ္လည္း လက္မလည္ဘူးေပါ့။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ လူတိုင္းဟာ ဒီေရာဂါ .. ကုေတာ့လည္း ဒီဆရာ .. ေသာက္ရေတာ့လည္း ဒီေဆးဆိုေတာ့ ေမာင္သာတစ္ေယာက္ သူမ်ားထက္မသာေတာ့ဘူးေပါ့။ လူေတြကလည္း ေျပာၾကတယ္ “ေမာင္သာတစ္ေယာက္ေတာ့ ဒီတစ္ခါ မသာႏိုင္ေတာ့ပါဘူးကြာ”ဆိုၿပီးေတာ့ေလ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္သာဟာ အၾကံအိုက္သြားတယ္ .. “မျဖစ္ေခ်ၿပီး ငါကာလရွည္ၾကာ ထိန္းသိမ္းခဲ့တာ ဂုဏ္ပုဒ္ပ်က္ဆီးသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး ... တစ္ခုခု ၾကံဦးမွ”ဆိုၿပီးေတာ့ေတြးေတာ့ .... ခဏၾကာေတာ့ ေမာင္သာတစ္ေယာက္ထၿပီး ေဆးၿမီးတိုဆိုင္ကိုသြားတယ္ .. “ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀မ္းေလွ်ာ ေဆးေလးေရာင္းေပါးပါ”လို႔ေျပာတယ္ .. ဆိုင္ရွင္က တအံ့တၾသနဲ႔ “အလိုေမာင္သာ .. ဘာလိုပ္ဖို႔တုန္း .. အခုခ်ိန္မွာ တစ္ရြာလံုး ၀မ္းေရာဂါ ကပ္ဆိုးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ၀မ္းေလွ်ာေဆးက ဘာလုပ္ဖို႔တုန္း” .. “ေရာင္းမွသာ ေရာင္းစမ္းပါ ... လုပ္စရာရိွလို႔ေပါ့ဗ်ာ ....” လို႔ေျပာေတာ့ ဆိုင္ရွင္က ေရာင္းေပးလိုက္တယ္။ “အင္း .. ေမာင္သာကေတာ့ ဘာေတြ အဆန္းတၾကယ္ လုပ္ဦးမလဲမသိဘူး”လို႔ေတြးရင္းနဲ႔ က်န္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ရြာထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း သတင္းၾကားလိုက္ရတယ္။ “ေမာင္သာ သူမ်ားထက္ သာသြားျပန္ၿပီ”တဲ့ .. “ဘာေတြသာသြားျပန္တာတုန္း လုပ္စမ္းပါဦး”လို႔ မသိတဲ့လူေတြေမးၾကေတာ့ သိတဲ့လူက “ဒီလိုဗ်ာ မိတ္ေဆြတို႔ရဲ့ ... ေမာင္သာေလ .. ေမာင္သာ .. ၾကံၾကံဖန္ဖန္ဗ်ာ .. က်ဳပ္တို႔ရြာကပ္ဆိုက္တာ ကေလးကအစ ဘယ္သူမွ မလြတ္တာ အကုန္အသိပဲေလ ..” “ဟုတ္တယ္ေလ .. အဲဒါဘာျဖစ္လို႔တုန္း .. မိတ္ေဆြရ” .. “သိပ္ျဖစ္တာေပါ့ဗ်ာ .. အဲ့ဒီလိုျဖစ္ေတာ့ ေမာင္သာတစ္ေယာက္ သူမ်ားထက္ မသာႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ .. ဒီေရာဂါ ၊ ဒီဆရာ ၊ ဒီေဆးပဲမဟုတ္လား .. အဲ့ဒီေတာ့ သူက သူ႔ဂုဏ္ပုဒ္မပ်က္ေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ၀မ္းႏႈတ္ေဆးေတြသြား၀ယ္တယ္ .. ၿပီးေတာ့ အိမ္က သူ႔ေခြးကို၀မ္းႏႈတ္ေဆးေတြေကၽြးတယ္ .. သူကိုယ္တိုင္လည္းေသာက္တယ္ .. ဒါေၾကာင့္ မေန႔က တစ္ညလံုး ၀မ္းေလွ်ာတာ သမားေတာ္ေတာင္ ခုခ်ိန္ထိမအိပ္ရဘဲ ကုေနတုန္းဗ်ာ့ .. သူ႕အိမ္က ေခြးကိုေရာေပါ့ဗ်ာ .... လူကမထႏိုင္ အားအင္ခ်ိဳ႕ေနတာေတာင္မွ သူ႕ကိုသြားသတင္းေမးတဲ့သူေတြကို ေျပာလိုက္ေသးတယ္ .. “အခုေတာ့ ငါသာသြားပါၿပီ”တဲ့ဗ်ာ .. ” ... “ဟိုက္ .. ေသစမ္း .......”
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ေျပာျပတာပါ .. အခုေတာ့ ငါတို႔ ရန္ကုန္မွာလည္း အေထြေထြကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ၊ ကားခေတြျမင့္တက္ေနတဲ့အတြက္ သူမ်ားႏိုင္ငံႏွင့္မျခား သာေနပါေတာ့သည္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း စာကိုအဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္အခန္႔မသင့္တာေလးေတြပါ ခြင့္လြတ္ၾကပါကုန္ ........ စကားစပ္ ကၽြန္ေတာ္ အျပန္က်ေတာ့ ေရႊဧည့္သည္အေျခအေနသိရေအာင္လို႔ ေအာက္လမ္းမွာ သြားေစာင့္စီးတာ ... ဟီး ေရႊဧည့္သည္လည္း ဘယ္ခံႏိုင္မတုန္းဗ်ာ ... ကားခေတာ့မတက္ဘူးတဲ့ .. ဒါေပမယ့္ ... မတ္တပ္ေတြေရာအကုန္လက္ခံတယ္တဲ့ .. ဒါဆို ႐ိုး႐ိုးလိုင္းကားနဲ႔မျခားျဖစ္သြားၿပီေပါ့ဗ်ာ ......

Read More...

Collapse...

Blogger ေပၚ ပိုစ့္ေတြကို Mail နဲ႔ပို႔ၾကမယ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္တြင္းမွာ အင္တာနက္ ကြန္နက္ရွင္အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေျခအေန ဆိုးရြားလွပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အခါက မ်ားပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ ျပည္တြင္းဘေလာ့ဂါေတြအဖို႔ အေတာ္ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ ပိုစ့္လည္းတင္လို႔မရ။ ဘေလာ့ႀကီးက ၾကာေလ ေဟာင္းေလျဖစ္လာပါေရာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ တစ္ျခားနည္းလမ္းနဲ႔တင္လို႔ရတဲ့နည္းေလးတစ္ခုကို စဥ္းစားမိတယ္။ အရင္ကတည္းက သိေနတဲ့ဟာကို သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ ဒီလိုပါ .. ဘေလာ့ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ Signin မ၀င္ပဲနဲ႔ Mail နဲ႔လွမ္းပို႔တဲ့နည္းပါ။ ဒါဆိုရင္ ဘေလာ့၀င္လို႔မရမွာ စိတ္ပူစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ေမးလ္ကေနလွမ္းပို႔လိုက္ရင္ Blogger က ပိုစ့္အေနနဲ႔ တင္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆို အဆင္မေျပဘူးလား .... လုပ္ပံုလုပ္နည္းကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလးပါပဲ ...

အရင္ဆံုး Blogger ကို အရင္၀င္ ၿပီးရင္
Setting > Email ကိုသြားပါ .. အဲ့ဒီမွာ BlogSend Address နဲ႔ Mail-to-Blogger Address ဆိုၿပီးေတြ႕လိမ့္မယ္
BlogSend Address မွာ ကိုယ့္ post ေတြပို႔မယ္ ေမးလ္လိပ္စာကိုထည့္မယ္ ...
ေအာက္က Mail-to-Blogger Address ေနရာမွာ ကိုယ္ရဲ့ပိုစ္ေတြကို လက္ခံမယ့္ လိပ္စာသတ္မွတ္ေပးရမယ္ ... အေရွ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ Account name ပါတယ္ .. ကၽြန္ေတာ့္အေကာင့္ဆို၇င္ Shwemoetain.######.blogspot.com ေပါ့ ... ###### ေနရာမွာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ထည့္လို႔ရတယ္ .... ၿပီးေတာ့ မွတ္ထားရမွာေပါ့ .. ကိုယ္ပိုစ့္ေတြပို႔ရင္ အဲ့ဒီလိပ္စာကိုပို႔ရမွာ။ သတိထားရမွာက အဲ့ဒီလိပ္စာကို တစ္ျခားလူမသိေစနဲ႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေမးလ္ပို႔လိုက္ရင္ ကိုယ့္ဘေလာ့မွ ပိုစ့္တက္သြားႏိုင္တယ္ .. ဒါေၾကာင့္ပါ ... ၿပီးရင္ Publish ဆိုတဲ့ Check box ကို Check လုပ္ .. ၿပီးရင္ Save Settings ႏွိပ္.. ၿပီးပါၿပီ ... ၿပီးသြားရင္ စမ္းပို႔ၾကည့္လို႔ရပါၿပီ ...

Read More...

Collapse...

Win RAR ကို အလွဆင္ၾကမယ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကြန္ပ်ဴတာသမားေတြဟာ OS ပဲျဖစ္ျဖစ္ Application ပဲျဖစ္ျဖစ္ GUI အသစ္အဆန္းေတြကို စိတ္၀င္စားၾကတယ္။ မ႐ိုးေအာင္လို႔လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသံုးၾကတယ္။ Wallpaper တို႔ Themes တို႔ကိုလည္း အဲ့ဒီအတိုင္းပဲ .... တစ္ပတ္ကို တစ္ခါေလာက္ေျပာင္းသံုးတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ GUI ဆိုရင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစႏိုင္တယ္ေလ .... အလုပ္လုပ္ရတာလည္း လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္ေစတယ္။ အလုပ္စလုပ္ဖို႔ စက္စဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းဆိုရင္ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ျပဳျပင္ထားတဲ့ Desktop Wallpaper ကိုျမင္လိုက္ရင္ ေက်နပ္သြားတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ အားအင္ကိုရေစႏိုင္တယ္။ မယံုရင္ window 95 GUI တင္ထားတဲ့စက္နဲ႔ Window Vista တင္ထားတဲ့စက္ကို စမ္းသပ္သံုးၾကည့္ပါလား။ ဒါေတြကိုသိလို႔လဲ Micro$oft နဲ႔ Apple က GUI ကို အျပတ္အသတ္လုပ္ၾကတာေပါ့။ "Don't be a wimp" တဲ့ ... တိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ Window 95 GUI နဲ႔ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ရတာ ၾကည္လင္လန္းဆန္းမႈ ရိွႏိုင္ပါ့မလား။ Dos command အမဲျပင္ႀကီးနဲ႔ဆို ပိုၿပီးဆိုးတာေပါ့။ အခုကၽြန္ေတာ္အားလံုးကို ဖိုင္ေတြကို Compress လုပ္ရာမွာ နာမည္ႀကီး လူသံုးမ်ားတဲ့ WinRAR ရဲ့ Themes ေတြကို Share ခ်င္လို႔ပါ။ File Size က 3 MB နီးနီးရိွတယ္။ ေဒါင္းလုပ္ခ်ၿပီး အဲ့ဒီဖိုင္ကို Double Click ႏွိပ္႐ံုပဲ .... "Do you wish to install WinRAR interface Themes ... "လို႔ေမးရင္ OK လို႔ေပးလိုက္ပါ။ ၿပီးသြားရင္ WinRAR ကို Load လုပ္ၿပီး Option > Themes > the themes u install ကို ေရြးေပးလိုက္႐ံုပါပဲ။ သူက Files Icon ကိုပါ ေျပာင္းလဲသြားေစပါတယ္။ မူလ Themes ျပန္လိုခ်င္ရင္ Default ကိုျပန္ေရြးရင္ရပါတယ္။ စမ္းၾကည့္ပါ .. အသစ္အဆန္းေပါ့ ....

>>>>> Click Here to Download Here <<<<<<<

Read More...

Collapse...

ရီစရာအပိုင္အစေလးမ်ား (၂)

ဒီတစ္ခါက လိႈင္းကားေပၚမွာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ .... ကာယကံရွင္ကေတာ့ ေဒါကန္စရာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေဘးကၾကည့္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ရီးစရာျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကာယကံရွင္ကို ေလာင္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ တင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ရီစရာေလးကို ျပန္ေျပာခ်င္လို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့ ကားစီးၿပီးသြားလာရတာေပါ့။ လိႈင္းကားေျပာတာေနာ္။ တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕ထဲကို ကြန္ပ်ဴတာပစၥည္း၀ယ္ဖို႔အတြက္ Bus ကားနဲ႔လိုက္သြားတယ္။ ကားက ႐ံုးတက္ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ အေတာ္ေလးကိုေခ်ာင္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆင္မလိုက္ အေ၀းေျပးမွတ္တိုက္ေရာက္ေတာ့ ကားကရပ္ၿပီး လူေခၚပါေလေရာ .. သိၾကတဲ့အတိုင္း ... ကားေတြက ရပ္လိုက္ရင္ ေတာ္႐ံုနဲ႔မထြက္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနာမွာ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္က ထိုင္ခံုေနရာရလို႔ ထိုင္ၿပီးလိုက္လာတယ္။ ၀တ္စားထားတာေတြကို ၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ လူဂုဏ္ထန္ထဲက ဆိုတာ သိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ကယ္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ သူပဲသိမွာေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေအာက္ေနၿပီး ေကာင္ေလးခပ္ငယ္ငယ္တစ္ေယာက္က “သနားၾကပါခင္ဗ်ား .... ကၽြန္ေတာ္ထမင္းမစားရေသးလို႔ပါ ... ထမင္းဖိုးေလး သနားၾကပါ ”ဆိုၿပီးေတာ့ လွမ္းေတာင္းတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္လည္း အိတ္ထဲလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅၀က်ပ္တန္ရိွတာနဲ႔ လွမ္းေပးလိုက္တယ္ .. ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ အန္တီႀကီးကလည္း သူ႔အိတ္ထဲကို ႏိႈက္ၿပီးရွာတယ္ .. ၿပီးေတာ့ ၅ က်ပ္တန္ ႏွစ္ရြက္ကို ထုတ္ၿပီးေပးလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးက အဲ့ဒီ ၅ က်ပ္တန္ႏွစ္ရြက္ကို ယူၿပီး အန္တီႀကီးကိုတစ္လွည့္ ပိုက္ဆံကို တစ္လွည့္ၾကည့္တယ္ .. ၿပီးေတာ့ “ဒီပိုက္ေလးနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ထမင္း၀ယ္စားလို႔ ရမွာ .... လူက်ေတာ့ သူေဌးက်ေနတာပဲ .. ေပးေတာ့ ၅ က်ပ္တန္ႏွစ္ရြက္”ဆိုၿပီး ႐ံွဴ႕မဲ့ၿပီးေျပာတယ္ .... ကၽြန္ေတာ္ေကာ .. အန္တီႀကီးေကာ အဲ့ဒီစကားၾကားသူအားလံုးပါ အံ့အားတင့္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ့ေကာင္ေတြ .... အန္တီႀကီးကလည္း မ်က္ႏွာႀကီးနီၿပီး .. “ဟဲ့ေကာင္ေလး .. မယူရင္လည္း ျပန္ေပး .....အဲ့ဒါ မင္းအဘ စပယ္ယာက အမ္းထားတာ ... ႏွစ္ဆယ္အမ္းရာမွာ တစ္ဆယ္ပဲအမ္းလို႔ .. ရိွတဲ့ဟာေပးတာ လူပါး၀လို႔ .. ျပန္ေပး”ဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္တယ္ .. ေကာင္းေလးကလည္း အန္တီႀကီးကို လွ်ာထုတ္ျပၿပီး ေျပးပါေလေရာ .... ဟီး .... အန္တီႀကီး ေျပာတာကို ကားစပယ္ယာၾကားေတာ့ .. “အစ္မဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ့္ကို အရွက္ခြဲတာလား .. အဲ့ဒီလိုႀကီးေတာ့မေျပာပါနဲ႔ ... ဟိုေကာင္ေလး အဘဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ သူေတာင္းစားျဖစ္သြားမွာေပါ့ .. ေငြေလးတစ္ဆယ္မအမ္းမိတာ .. သူေတာင္းစားျဖစ္ေရာဗ်ာ .. အဲ့ဒီလိုမေျပာပါနဲ႔ .. ကၽြန္ေတာ္က အေၾကြမရိွလို႔မအမ္းတာပါ ... ေရာ့ အန္တီ ၁၀၀ တန္ျပန္ယူ ... ညစ္တယ္ဗ်ာ .. ၁၀ ျပန္ေပး ..”လို႔လာေျပာတယ္ ..... အန္တီႀကီးက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ပိုက္ဆံ ၁၀၀ ကိုျပန္ယူၿပီး “တစ္ဆယ္လိုခ်င္ရင္ .. ဟိုေကာင္ေလးဆီသြားျပန္ေတာင္း”လို႔ေျပာၿပီးေတာ့ ကားေပၚကဆင္းသြားတယ္ ....... ကားေပၚကလူေတြ ဘာလုပ္ၾကမယ္ထင္လဲ .... ရီၾကမွာလား .... မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနမွာလား ..... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘူး .. ဟားဟား ....

Read More...

Collapse...

၀ယ္သတိ၊ စားသတိ

ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ အရမ္းျမင့္မားေနတဲ့ လက္ရိွအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေစ်းေပါးေပါးနဲ႔ ရတယ္ဆိုၿပီး မ၀ယ္မိေစနဲ႔။ ေသေသခ်ာခ်ာ စံုစမ္း စစ္ေဆးၿပီးမွ ၀ယ္သင့္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ လူေတြရဲ့ ပိုက္ဆံကိုပဲ ညႇာယူေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ လူေတြရဲ့ က်န္းမာေရးကိုပါ ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စားေသာက္ကုန္ ေတြမွာေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ အခုဆိုး႐ြားေနတာကေတာ့ Expire ျဖစ္သြားတဲ့ ေဆး၀ါးနဲ႔စားသံုးကုန္ ပစၥည္းေတြကို တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔ စားသံုးသူျပည္သူေတြဆီ ေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ လံုး၀မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြပါ။ ကိုယ့္ရဲ့ကိုယ္က်ိဳးစီပြားကိုသာၾကည့္ၿပီး လူေတြ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနၾကတာပဲ။ ဒီကိစၥဟာ လူသားအားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ကုမရတဲ့ေရာဂါမ်ိဳးကို လည္းျဖစ္ပြားသြားေစႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ သတိျပဳဆင္ျခင္သင့္တယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ကေနၿပီးေတာ့လည္း ျပင္းထန္စြာစစ္ေဆး တားျမစ္ဖို႔လိုအပ္တယ္။ အဲ့ဒီ စားသံုးကုန္ပစၥည္းေတြေၾကာင့္ လူေတြဟာ အဆိပ္သင့္ရပါတယ္၊ ၀မ္းေရာဂါေတြျဖစ္ေပၚေစပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုး အဆိုး၀ါးဆံုးေရာဂါ ကင္ဆာေတြျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ Supermarket ေတြမွာ Expire ျဖစ္ေနတဲ့ စားသံုးကုန္ ပစၥည္းေတြကို ျပန္လည္ၿပီး တံဆိပ္႐ိုက္ေရာင္းခ်ေနတယ္လို႔လည္း ဟိုတေလာက သတင္းတစ္ခုမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေတြ႕ကေတာ့ဒီလိုပါ .. ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ၈ႏွစ္အရြယ္ တူေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းကေနအျပန္ အျပင္မုန္႔ဆိုင္ေတြက ေစ်းေပါတဲ့ လမုန္ေတြကို ၀ယ္လာတာပါပဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာၿပီးေကၽြးတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္က “မင္းဘယ္က ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးရလို႔ ၀ယ္လာတာလဲ”လို႔ေမးေတာ့ “ေက်ာင္းမွာေရာင္းတာေလ ဦးရဲ့ တစ္ခုကို ၅၀ တဲ့ ၁၀၀ ဖိုးကို ၃ ခုေပးတယ္ ...” ၏သား အိမ္မွာစားမလို႔ ၀ယ္လာတာ”တဲ့ ... လမုန္႔တစ္ခုဟာ အျပင္မွာ ၂၀၀ ေလာက္ေပး၀ယ္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဟုတ္လွခ်ည္လားဆိုၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီက တစ္ခုယူတယ္။ မုန္႔က ေသေသခ်ာခ်ာကို ဆီစိမ္စကၠဴနဲ႔ ထုတ္ထားတာ။ ကၽြန္ေတာ္စကၠဴေတြကို ဖယ္လိုက္ေတာ့လည္း မုန္႔က အေကာင္းႀကီးလိုပဲ .. ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီေလာက္ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေရာင္းေပးႏိုင္ပါလိမ့္လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ မုန္႔ကိုႏွစ္ပိုင္းခ်ိဳးၿပီး အတြင္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ .. အားလားလား .. မိႈေတြ တစ္ျပင္လံုးကို မိႈေတြတက္ေနတာ။ ခ်က္ျခင္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္တူေလးကို ေက်ာင္းမွာစားမိေသးလားလို႔ေမးေတာ့ ေက်ာင္းမွာလည္း တစ္ခုမွမစားမိေသးဘူးလို႔ေျပာ တာပဲ ..... ေသေတာ့မေသခ်ာဘူး ...။ ေနာက္တစ္ခုက တစ္ေန႔ကတင္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းကိုက္လို႔ paracetamol တစ္ကဒ္သြား၀ယ္လိုက္တာ ... ေသာက္ခါနီးမွ သတိရလို႔ၾကည့္လိုက္တာ Expire ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒါပါပဲ ..... Expire ျဖစ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို တဖက္လွည့္နဲ႔ မသိနားမလည္တဲ့ သူေတြလက္ထဲေရာက္ေအာင္လုပ္တာ။ ဒါဟာ လုပ္ငန္းရွင္ရဲ့အျပစ္လည္း မကင္းဘူးေလ။ သူတို႔က အဲ့ဒီပစၥည္းေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္ရမွာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ စားေသာက္ကုန္ပစၥည္းေတြဆိုရင္ .. Expire လြန္ရင္ ျပန္လဲေပးတာမ်ိဳးေတြရိွတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားလို႔မရတာက .. တစ္လ တစ္လ မ်ားျပားလွတဲ့ အဲ့ဒီ Expire ျဖစ္သြားတဲ့ စားသံုးကုန္ေတြကို ဘာလုပ္ပစ္လိုက္သလဲ ... ဘယ္ေတြေရာက္ကုန္သလဲ .... ဒါဟာ ေတြးစရာပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေပါင္မုန္႔႐ံုေတြဆိုရင္ မိႈတက္ေနတဲ့ .. Expire ျဖစ္သြားတဲ့ မုန္႔ေတြကို ျပန္လည္မီးကင္အပူေပးၿပီးေတာ့ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္အျဖစ္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ေနၾကတယ္။ ဒါကိုမသိတဲ့သူေတြက ေစ်းေပါတယ္ .. စားေကာင္းတယ္ ဆိုၿပီး ၀ယ္ယူစားေသာက္ေနၾကတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕႐ံုေတြၾကေတာ့လည္း Expire ျဖစ္သြားတဲ့ စားသံုးကုန္ေတြကို ၀န္ထမ္းေတြကိုျပန္ေ၀ငွတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လည္း ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ညိႇၿပီး ဆင္ေျခဖံုးေတြမွာ ေစ်းေလ်ာ့ ေရာင္းခိုင္းတယ္။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထင္လို႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ကယ္ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္နဲ႔ဆက္ႏြယ္မႈရိွတဲ့ကေလးေတြ၊ နားမလည္တဲ့သူေတြရိွရင္ ေသခ်ာရွင္းျပၿပီး စားေသာက္ကုန္နဲ႔ ေဆး၀ါးေတြကို ေစ်းေပါတိုင္း ၀ယ္မစား/သံုးၾကဖို႔ အသိေပးၾကပါ။ ကိုယ္က်ိဳးကိုသာ ၾကည့္တဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြ ရဲ့သားေကာင္ မျဖစ္သြားပါေစနဲ႔လို႔ အားလံုးကို “၀ယ္သတိ၊ စားသတိ”လို႔ သတိေပးလိုက္ၾကပါဦး ......

Read More...

Collapse...

ရီစရာ အပိုင္းအစေလးမ်ား

လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံေတြ႕ဘူးခဲ့တဲ့ ရီစရာအျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ကိုယ္စီ ရိွၾကမွာပဲေလ။ အိမ္မိသားစုထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းသြားရင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကံဳတတ္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေမ့ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အမွတ္ရၿပီးက်န္ေနတတ္တယ္။ အဲ့ဒီလို အမွတ္ရၿပီး က်န္ေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႕ရီစရာေလးေတြကို ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တယ္။ စာဖတ္သူေတြ ကၽြန္ေတာ့္စာကိုဖတ္ၿပီး မရီရင္ေတာင္ တစ္ခ်က္ေလး ၿပံဳးသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။

တစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုံုးကအျပန္ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆံုမွ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ မ်က္မျမင္နဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ဦးတို႔ အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒီလိုပါ ... ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုးဆင္းေတာ့ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆံုကေန တစ္ဆင့္ျပန္ၿပီး ကားစီးရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စီးမယ့္ကားကို ေစာင့္ေနတုန္း .. ဟိုဘက္ကားလမ္းမကေနၿပီးေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကိုလက္ဆြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရိွတဲ့ဘက္ကို ကူးလာတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့လူႀကီးက မ်က္မွန္နက္ႀကီးတပ္ထားၿပီး လက္မွာလည္း တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လြယ္အိတ္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္လံုး လြယ္ထားတဲ့ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ပါ။ ကားေတြက ႐ႈပ္ေနေတာ့ဒီဘက္ကိုေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္ၿပီး ကူးလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရိွတဲ့ဘက္က ဘလက္ေဖာင္းက နည္းနည္းျမင့္ေနတယ္။ တစ္ေပနီးပါးေလာက္ကို ကားလမ္းထက္ ျမင့္ေနတာ .. ေကာင္ေလးက ဒီဘက္အျခမ္းေရာက္ေတာ့ လူႀကီးကိုလက္ဆြဲၿပီး ဘလက္ေဖာင္းေပၚ တက္လိုက္တယ္ .. ထူးဆန္းတာက လူႀကီးက အဲ့ဒီေနရာမွာ ျမင့္ေနတာကိုသိေနသလိုပဲ .. လြယ္လြယ္ပဲ လွမ္းတက္လိုက္တယ္ .... ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ကိ်တ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးမိလိုက္တယ္ .... က်င့္သားမ်ားရေနလို႔မ်ားလားလို႔ ေတြးမိတယ္ .... ဘလက္ေဖာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းနားေလးမွာ ရပ္လိုက္တယ္ ... ၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးကို သူလြယ္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ႀကီးေပးလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးကလည္း အလိုက္သင့္ပဲ လြယ္အိတ္ကိုယူၿပီးအထဲက ပုဆိုးေဟာင္းတစ္ထည္ကိုထုတ္ၿပီး ဘလက္ေဖာင္းေပၚခင္းလိုက္တယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားၿပီ ... သူတို႔ေနရာယူၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔အေနာက္ဘက္နားေလးေလာက္မွာ ေနပူေတာ့ ကြမ္းယာဆိုင္က ထီးထဲကို ၀င္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းေလးက အခင္းခင္းၿပီးေတာ့ လူႀကီးကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူလြယ္အိတ္ထဲက သံုးထပ္သားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေလးတစ္ခုကို ထုတ္ၿပီး လြယ္အိတ္ကိုေရွ႕နားမွာထားၿပီး သံုးထပ္သားကို လြယ္အိတ္အမွီလုပ္ၿပီးေထာင္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္းေလးက ျဖတ္သြားသမွ်လူေတြကို လက္ျဖန္႔ၿပီး ေတာင္းေတာ့တာပဲ .. စကားေတာ့တခြန္းမွ မေျပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး .. ၾကည့္ေနမိလိုက္တယ္။ သနားစရာေကာင္းတဲ့ဘ၀ေလးပါလား ... လူႀကီးကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး ... ေကာင္းေလးကိုေျပာတာ ... လူႀကီးက မ်က္စိသာမျမင္တာ .. ခႏၶာကိုယ္က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ ေတာင့္တင္းတယ္။ သန္သန္မာမာႀကီး .... သူလိုမဟုတ္ဘဲ .. သူ႔ထက္အေျခအေနဆိုးတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးကို မ်က္မျမင္ေက်ာင္းမွာေတြ႕ဘူးတယ္ .. သူတို႔ေတြဟာ .. ဘ၀ကိုအ႐ံွဴးမေပးပဲ ႐ုန္းကန္ၾကတယ္။ မ်က္စိမျမင္ေပမယ့္ လက္မႈပညာကို ႀကိဳးစားေလ့လာၿပီး သူတို႔ဘ၀ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မ်က္စိမျမင္႐ံုတင္မကဘူး .. နားပါမၾကားရဘူးတဲ့ .. ဆြံ၊ အ၊ နား မၾကားေပါ့။ ဒီလူႀကီးအေျခအေနနဲ႔ဆို အမ်ားႀကီးလုပ္ႏိုင္ေသးပါရက္နဲ႔ ကေလးကိုအားကိုးၿပီးေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတယ္။ ေအးေပါ့ေလ .. လူဆိုတာ သူ႔အေတြးနဲ႔သူေပါ့ ... သူဘာေၾကာင့္ဒီလိုေတာင္းစားသလဲဆိုတာ ကိုယ္လည္းမသိေတာ့ အျပစ္ဆိုလို႔ မရဘူးေလ။ ကေလးငယ္ရဲ့ဘ၀ကေတာ့ မေတြး၀ံ့စရာဘဲ။ လူေတြ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြက သူတို႔ဆိုင္းဘုတ္ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္သြားတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ... လက္ညိူထိုးၿပီး ဘာေတြ ေျပာသြားမွန္းမသိဘူး .... ၇ ေယာက္ ၈ ေယာက္ေလာက္ ျဖတ္ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ လူႀကီးဟာ မသိမသာနဲ႔ ေရွ႕ကိုတိုးတိုးသြားတယ္ ... လြယ္အိတ္နားေရာက္သြားေတာ့ ေခါင္းကို ဘယ္ငဲ့ ညာငဲ့ၿပီး လႈပ္ေနတယ္။ မ်က္စိျမင္တဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ၾကည့္ ညာၾကည့္တဲ့သေဘာေပါ့။ မ်က္စိမျမင္ေတာ့ ေခါင္းလႈပ္တာေပါ့။ ေညာင္းလို႔ထင္ပါရဲ့ ..... ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကို ေျဖးေျဖးခ်င္းငံုၿပီး သူ႔ဆိုင္းဘုတ္ရိွရာကို ေခါင္းစိုက္လိုက္ေတာ့ .. ၿပီးေတာ့ ျဖတ္ခနဲ႔ေခါင္းျပန္ေထာင္ၿပီး အေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္တယ္။ ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုပဲ .. သူ႔ေရွ႕မွာ လက္ျဖန္ၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ့ေကာင္ေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္တယ္ .... ေကာင္းေလးသူ႔နားေရာက္လာေတာ့ .. ေဘးမွာထိုင္ခိုင္းတယ္ .. ၿပီးေတာ့ ေခါင္းတခ်က္ေခါက္ၿပီး .. ပါစပ္က ဘာေတြ ပြစိပြစိေျပာလဲမသိပါဘူး ... ေကာင္ေလးနားနားကပ္ၿပီးေတာ့လည္းေျပာတယ္ ... ခ်က္ျခင္းပဲ ေကာင္းေလးကထၿပီး သူ႔ေရွ႕က အထပ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးကို အေပၚေအာက္လွည့္ၿပီး ျပန္ေထာင္လိုက္တယ္ ... ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္တာက ဆိုင္းဘုတ္က နဂိုေထာင္ထားတာ ေျပာင္းျပန္ၿပီးဗ်ာ ... အဲ့ဒါကို ေကာင္ေလးက အတည့္ျပန္ေထာင္လိုက္တာ ... ဟားဟား .. ကၽြန္ေတာ္အေျခအေနအားလံုးကို သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ ... လူႀကီးက မ်က္မျမင္မဟုတ္ဘူးဗ်ာ .. မ်က္စိျမင္တယ္ .. လိမ္စားေနတာ ..... ေကာင္ေလးက စာမတတ္ဘူး ထင္ပါရဲ့ဗ်ာ .. ဆိုင္းဘုတ္ကို ေျပာင္းျပန္ေထာင္လိုက္မိတယ္ .. ဒါကို လူေတြက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေတာ့ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္သြားတာ ...... လူႀကီးက မ်က္စိျမင္ေတာ့ လူေတြၾကည့္ၾကည့္သြားတာကို မသင္ကာလို႔ ေရွ႕ကိုမသိမသာတိုးၿပီး သူဆိုင္းဘုတ္ကို သူျပန္ၾကည့္တာ .... ဟီး .. ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေတာ့ ေကာင္းေလးကို ေခါင္းေခါက္ၿပီး ျပန္ေျပာင္းခိုင္းတာေလ ... ေၾသာ္ .. ထူးဆန္းပါေပ့ဗ်ာ .. ေလာကမွာ ဒီလိုလူေတြရိွေသးသကိုးဗ်ာ ....... ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ... လူႀကီးက ေကာင္းေလးနားနားကပ္ၿပီးဘာေျပာမယ္ထင္သလဲ ... “ေခြးေကာင္ ... ဆိုင္းဘုတ္ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္ကြ .. ျပန္ေျပာင္းစမ္း ... အလုပ္ကိုေသခ်ာမလုပ္ဘူး” လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေတြးမိတာပဲ ......

Read More...

Collapse...