လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံေတြ႕ဘူးခဲ့တဲ့ ရီစရာအျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ကိုယ္စီ ရိွၾကမွာပဲေလ။ အိမ္မိသားစုထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းသြားရင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကံဳတတ္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေမ့ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အမွတ္ရၿပီးက်န္ေနတတ္တယ္။ အဲ့ဒီလို အမွတ္ရၿပီး က်န္ေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႕ရီစရာေလးေတြကို ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တယ္။ စာဖတ္သူေတြ ကၽြန္ေတာ့္စာကိုဖတ္ၿပီး မရီရင္ေတာင္ တစ္ခ်က္ေလး ၿပံဳးသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။
တစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုံုးကအျပန္ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆံုမွ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ မ်က္မျမင္နဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ဦးတို႔ အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒီလိုပါ ... ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုးဆင္းေတာ့ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆံုကေန တစ္ဆင့္ျပန္ၿပီး ကားစီးရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စီးမယ့္ကားကို ေစာင့္ေနတုန္း .. ဟိုဘက္ကားလမ္းမကေနၿပီးေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကိုလက္ဆြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရိွတဲ့ဘက္ကို ကူးလာတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့လူႀကီးက မ်က္မွန္နက္ႀကီးတပ္ထားၿပီး လက္မွာလည္း တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လြယ္အိတ္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္လံုး လြယ္ထားတဲ့ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ပါ။ ကားေတြက ႐ႈပ္ေနေတာ့ဒီဘက္ကိုေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္ၿပီး ကူးလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရိွတဲ့ဘက္က ဘလက္ေဖာင္းက နည္းနည္းျမင့္ေနတယ္။ တစ္ေပနီးပါးေလာက္ကို ကားလမ္းထက္ ျမင့္ေနတာ .. ေကာင္ေလးက ဒီဘက္အျခမ္းေရာက္ေတာ့ လူႀကီးကိုလက္ဆြဲၿပီး ဘလက္ေဖာင္းေပၚ တက္လိုက္တယ္ .. ထူးဆန္းတာက လူႀကီးက အဲ့ဒီေနရာမွာ ျမင့္ေနတာကိုသိေနသလိုပဲ .. လြယ္လြယ္ပဲ လွမ္းတက္လိုက္တယ္ .... ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ကိ်တ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးမိလိုက္တယ္ .... က်င့္သားမ်ားရေနလို႔မ်ားလားလို႔ ေတြးမိတယ္ .... ဘလက္ေဖာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းနားေလးမွာ ရပ္လိုက္တယ္ ... ၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးကို သူလြယ္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ႀကီးေပးလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးကလည္း အလိုက္သင့္ပဲ လြယ္အိတ္ကိုယူၿပီးအထဲက ပုဆိုးေဟာင္းတစ္ထည္ကိုထုတ္ၿပီး ဘလက္ေဖာင္းေပၚခင္းလိုက္တယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားၿပီ ... သူတို႔ေနရာယူၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔အေနာက္ဘက္နားေလးေလာက္မွာ ေနပူေတာ့ ကြမ္းယာဆိုင္က ထီးထဲကို ၀င္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းေလးက အခင္းခင္းၿပီးေတာ့ လူႀကီးကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူလြယ္အိတ္ထဲက သံုးထပ္သားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေလးတစ္ခုကို ထုတ္ၿပီး လြယ္အိတ္ကိုေရွ႕နားမွာထားၿပီး သံုးထပ္သားကို လြယ္အိတ္အမွီလုပ္ၿပီးေထာင္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္းေလးက ျဖတ္သြားသမွ်လူေတြကို လက္ျဖန္႔ၿပီး ေတာင္းေတာ့တာပဲ .. စကားေတာ့တခြန္းမွ မေျပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး .. ၾကည့္ေနမိလိုက္တယ္။ သနားစရာေကာင္းတဲ့ဘ၀ေလးပါလား ... လူႀကီးကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး ... ေကာင္းေလးကိုေျပာတာ ... လူႀကီးက မ်က္စိသာမျမင္တာ .. ခႏၶာကိုယ္က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ ေတာင့္တင္းတယ္။ သန္သန္မာမာႀကီး .... သူလိုမဟုတ္ဘဲ .. သူ႔ထက္အေျခအေနဆိုးတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးကို မ်က္မျမင္ေက်ာင္းမွာေတြ႕ဘူးတယ္ .. သူတို႔ေတြဟာ .. ဘ၀ကိုအ႐ံွဴးမေပးပဲ ႐ုန္းကန္ၾကတယ္။ မ်က္စိမျမင္ေပမယ့္ လက္မႈပညာကို ႀကိဳးစားေလ့လာၿပီး သူတို႔ဘ၀ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မ်က္စိမျမင္႐ံုတင္မကဘူး .. နားပါမၾကားရဘူးတဲ့ .. ဆြံ၊ အ၊ နား မၾကားေပါ့။ ဒီလူႀကီးအေျခအေနနဲ႔ဆို အမ်ားႀကီးလုပ္ႏိုင္ေသးပါရက္နဲ႔ ကေလးကိုအားကိုးၿပီးေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတယ္။ ေအးေပါ့ေလ .. လူဆိုတာ သူ႔အေတြးနဲ႔သူေပါ့ ... သူဘာေၾကာင့္ဒီလိုေတာင္းစားသလဲဆိုတာ ကိုယ္လည္းမသိေတာ့ အျပစ္ဆိုလို႔ မရဘူးေလ။ ကေလးငယ္ရဲ့ဘ၀ကေတာ့ မေတြး၀ံ့စရာဘဲ။ လူေတြ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြက သူတို႔ဆိုင္းဘုတ္ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္သြားတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ... လက္ညိူထိုးၿပီး ဘာေတြ ေျပာသြားမွန္းမသိဘူး .... ၇ ေယာက္ ၈ ေယာက္ေလာက္ ျဖတ္ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ လူႀကီးဟာ မသိမသာနဲ႔ ေရွ႕ကိုတိုးတိုးသြားတယ္ ... လြယ္အိတ္နားေရာက္သြားေတာ့ ေခါင္းကို ဘယ္ငဲ့ ညာငဲ့ၿပီး လႈပ္ေနတယ္။ မ်က္စိျမင္တဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ၾကည့္ ညာၾကည့္တဲ့သေဘာေပါ့။ မ်က္စိမျမင္ေတာ့ ေခါင္းလႈပ္တာေပါ့။ ေညာင္းလို႔ထင္ပါရဲ့ ..... ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကို ေျဖးေျဖးခ်င္းငံုၿပီး သူ႔ဆိုင္းဘုတ္ရိွရာကို ေခါင္းစိုက္လိုက္ေတာ့ .. ၿပီးေတာ့ ျဖတ္ခနဲ႔ေခါင္းျပန္ေထာင္ၿပီး အေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္တယ္။ ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုပဲ .. သူ႔ေရွ႕မွာ လက္ျဖန္ၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ့ေကာင္ေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္တယ္ .... ေကာင္းေလးသူ႔နားေရာက္လာေတာ့ .. ေဘးမွာထိုင္ခိုင္းတယ္ .. ၿပီးေတာ့ ေခါင္းတခ်က္ေခါက္ၿပီး .. ပါစပ္က ဘာေတြ ပြစိပြစိေျပာလဲမသိပါဘူး ... ေကာင္ေလးနားနားကပ္ၿပီးေတာ့လည္းေျပာတယ္ ... ခ်က္ျခင္းပဲ ေကာင္းေလးကထၿပီး သူ႔ေရွ႕က အထပ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးကို အေပၚေအာက္လွည့္ၿပီး ျပန္ေထာင္လိုက္တယ္ ... ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္တာက ဆိုင္းဘုတ္က နဂိုေထာင္ထားတာ ေျပာင္းျပန္ၿပီးဗ်ာ ... အဲ့ဒါကို ေကာင္ေလးက အတည့္ျပန္ေထာင္လိုက္တာ ... ဟားဟား .. ကၽြန္ေတာ္အေျခအေနအားလံုးကို သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ ... လူႀကီးက မ်က္မျမင္မဟုတ္ဘူးဗ်ာ .. မ်က္စိျမင္တယ္ .. လိမ္စားေနတာ ..... ေကာင္ေလးက စာမတတ္ဘူး ထင္ပါရဲ့ဗ်ာ .. ဆိုင္းဘုတ္ကို ေျပာင္းျပန္ေထာင္လိုက္မိတယ္ .. ဒါကို လူေတြက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေတာ့ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္သြားတာ ...... လူႀကီးက မ်က္စိျမင္ေတာ့ လူေတြၾကည့္ၾကည့္သြားတာကို မသင္ကာလို႔ ေရွ႕ကိုမသိမသာတိုးၿပီး သူဆိုင္းဘုတ္ကို သူျပန္ၾကည့္တာ .... ဟီး .. ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေတာ့ ေကာင္းေလးကို ေခါင္းေခါက္ၿပီး ျပန္ေျပာင္းခိုင္းတာေလ ... ေၾသာ္ .. ထူးဆန္းပါေပ့ဗ်ာ .. ေလာကမွာ ဒီလိုလူေတြရိွေသးသကိုးဗ်ာ ....... ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ... လူႀကီးက ေကာင္းေလးနားနားကပ္ၿပီးဘာေျပာမယ္ထင္သလဲ ... “ေခြးေကာင္ ... ဆိုင္းဘုတ္ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္ကြ .. ျပန္ေျပာင္းစမ္း ... အလုပ္ကိုေသခ်ာမလုပ္ဘူး” လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေတြးမိတာပဲ ......
0 comments:
Post a Comment